عشق تو خواند مرا کز من چه می گذری

نیکو نگر که منم آن را که می نگری

من نزل و منزل تو من برده ام دل تو

که جان ز من ببری والله که جان نبری

این شمع و خانه منم این دام و دانه منم

زین دام بی خبری چون دانه می شمری

دوری ز میوه ما چون برگ می طلبی

دوری ز شیوه ما زیرا که شیوه گری

اندر قیامت ما هر لحظه حشر نوست

زین حشر بی خبرند این مردم حشری

ارواح بر فلک اند پران به قول نبی

ارواح امتنانی طائر خضری

ز آن طالب فلکند کز جوهر ملکند

انظر الی ملک فی صورت البشری

این روح گرد بدن چون چرخ گرد زمین

فالجسم جامده و الروح فی السفری

زین برج ها بگذر چون همپر ملکی

و اطلع علی افق کالشمس و القمری